De grote gebeurtenissen na de val van de Berlijnse muur en de daarop volgende val van de Sovjet Unie zorgden voor een nieuwe geopolitieke orde. Het einde van deze periode van Koude oorlog zorgde voor een herdefiniëring van de geopolitieke relaties. Dit leidde tot een meer algemene evolutie in gedachten en gebruiken. Binnen sociale en politieke relaties – met name op internationaal niveau – zien we een nieuwe levensbeschouwing die problemen met de staat en samenleving geheel anders benaderd dan haar historische voorgangers. Deze nieuwe ontwikkelingen beschrijft men weleens als “de beschaving van internationale politiek.”
De laatste decennia ziet men deze internationale gemeenschap echter steeds meer en meer vorm krijgen door permanente oorlogen en conflicten. Hoewel het verdwijnen van de oude orde meer problemen oplevert dan het oplost, lijkt het niet langer te stoppen te zijn. Dit komt niet enkel door het internationale systeem maar eveneens door een meer algemene en meer overtuigende evolutie. In deze tijd erkent men niet langer een sociaal of politiek dogma; de grote collectieve doelen die gebaseerd zijn op symbolische mythes (zoals bijvoorbeeld “het vaderland” of “het proletariaat”). Men focust zichzelf eerder op beperkte delen van de menselijke aard die enkel gerelateerd zijn aan individueel gedrag zoals welvaart, hedonisme en de ontwikkeling van de individuele persoonlijkheid. Dit laatste heeft natuurlijk ook grote voordelen, zoals een groter bewustzijn over het ecosysteem, erkenning van de nood van de zwakkeren en het afwijzen van imperialisme om maar wat voorbeelden te noemen.
De andere kant van de munt is echter de complete leegte van deze postmoderne tijd. Dit proces valt samen met de internationalisatie van de economie en de globalisering van culturen. Dit resulteert in een mondiale adoptie van het overwinnende culturele model; het hedonistische Amerikaanse model dat uit de rijkste en meest welvarende samenleving is ontsproten. Dit leidt tot een kosmopolitische homogeniteit die feitelijk leeg, vals en kunstmatig is. Het resultaat is een wereld die wordt gereduceerd tot een gigantische markt die bij elkaar wordt gehouden door de beweging van goederen, diensten en kapitaal. Het wordt cultureel gestandaardiseerd als een product van de Anglo-Saksische cultuurindustrie die ons de waarden van de consumentenmaatschappij oplegt.
Deze verschuiving is een onomkeerbaar historisch proces dat net zo een grote invloed zal hebben als de industriële revolutie van de 19de eeuw. Het tegenovergestelde kunnen we echter zeggen over de onderdrukking van onze gehele planeet door een ideologie die economie als het enige fundament voor het menselijke welzijn ziet. Een ideologie die culturele en etnische verschillen enkel ziet als onbetekenende en bizarre afwijkingen van de mondiale sociale “normaliteit”. Deze verschillen zijn echter de meest grote en krachtige obstakels voor het opdringen van deze internationalistische en economische ideologie die de wereld naar haar eigen voorkeur wilt vormen.
Culturele eigenheid is etnisch van karakter en moet benaderd worden in de context van een georganiseerde oppositie tegen internationalisme, globalisering en universele standaardisatie. Het antropologische en biologische component van etniciteit is hierbij van secundair belang omdat dit grotendeels irrelevant is bij sociale interactie tussen mensen. Van primair belang is het gevoel van etnische verwantschap, een identiteit die correspondeert met een specifieke cultuur en een gedeelde taal, normen en waarden binnen leden van een bepaalde etnische groep. Deze etnische dimensie binnen een mondiale samenleving zorgt voor een “bron van identiteit”. Dat is een mechanisme van identiteit dat zich baseert op de culturele en linguïstische afkomst. Etnische afkomst is dan ook de ultieme vorm van algemene interpersoonlijke solidariteit en de meest “gemeenschappelijke” soort.
Het wortelen van het individu binnen een “gemeenschappelijke” omgeving die zich karakteriseert door sterke linguïstische en culturele banden is het meest succesvolle tegengif tegen de atomische en individualistische “anomie” samenlevingen die voortkomen uit het moderne internationalistische systeem. De atomische mens is verdwaald in een immense sociale omgeving en wordt blootgesteld aan een onophoudelijke stroom van informatie. Hij is steeds minder in staat om zijn eigen lot te bepalen en blijft gemanipuleerd worden door hen die de absolute macht hebben; diegene die de stroom informatie onophoudelijk doen circuleren.
De gemeenschappelijke banden die samen gaan met onze etnische afkomst klagen al deze aspecten van de mondiale samenleving aan. Het stelt mensen in staat om weer in contact te komen met de realiteit, voorbij de bemiddelende sluier van wereldwijde informatievoorziening die zichzelf in stand houdt. Het minimaliseert de beslissende invloed van vreemde machten binnen de etnische gemeenschap en staat het toe dat er meer participatie van het individu zal plaats vinden binnen de processen van collectieve wil. Een etnische opleving, het terug eigenen van eigen identiteit door etnische groepen, het terug vinden van de wortels van volkeren, zijn het meest krachtige wapen tegen de mondiale nivellering die er momenteel plaats vindt. Een machtig wapen tegen het onophoudelijke vernietigen van verschil en tegen de grijze smeltpot die de moderne mondiale samenleving aan het worden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten